Waarover moet in godsnaam een blog gaan ter gelegenheid van het online gaan van je website als psychotherapeut? Ik heb er mijn hoofd tot treurens toe over gebroken. Uiteindelijk viel mijn oog op het woord “succulent” in de titel van één van de boeken in mijn rek: “succulent wild woman”, geschreven door een Amerikaanse creatievelinge, die zichzelf SARK noemt.
Het leek me een mooie uitdaging om me door een woord te laten uitnodigen iets zinnigs te zeggen over psychotherapie.
Ooit was ook voor mij de betekenis van “succulent” een mysterie, maar zelfs zonder die te kennen sprak het timbre en de klank me aan…En toen ze zich uiteindelijk ontvouwde, sloot ik ze voorgoed in mijn hart. Een succulent is een vetplant, als bijvoeglijk naamwoord betekent het dus “sappig en stevig” tegelijkertijd. Dit schitterende plantje krijgt haar voeding en vocht van binnenuit, vervult zichzelf van binnenuit! Een prachtige metafoor voor het resultaat van een succesvol therapeutisch proces.
In de inleiding van nog een ander gekoesterd boek van mij, schrijft Saïda Desilets: “ we leven in een wereld die verstoken is van succulentie, een moderne wereld die ons uitdroogt. Als kind zijn we mollig en vitaal, maar reeds na enkele jaren veranderen de meesten van ons in lege, afgepeigerde, vreugdeloze volwassenen”. Daarmee geeft ze voor mij de essentie weer van waar het in de meeste therapeutische begeleidingen om gaat : hoe (her)vinden we het contact met onze inherente vitaliteit, onze innerlijke bron van levendigheid, stralende ongedwongenheid en aangeboren creativiteit?
Hoe kunnen we losbreken uit de patronen die ons gevangenhouden of ongelukkig maken en hoe kunnen we ons leven in full colour leren leven, als een schitterende expressie van wie we in de kern zijn? Hoe kunnen we op elk moment leren kiezen voor liefde, leven en vrijheid, ongeacht de omstandigheden?
In mijn persoonlijke visie zijn we allemaal succulent, alleen beseffen we het vaak (nog) niet. Ik ontken zeker niet dat het leven zwaar kan zijn, en vaak krijgen mensen het één en ander op hun bord…Als therapeut en coach moet ik geregeld buigen voor het vele onrecht en de diepe pijn die zich in mijn therapieruimte presenteert, onder allerlei vormen en in allerlei gedaanten. De dood maait mensen weg, relatiebreuken zijn soms diep pijnlijk en onverteerbaar, kinderen voelen zich verpletterd tussen vechtscheidende ouders, mensen verliezen hun jobs en hun inkomen of verdrinken in de vele eisen die de maatschappij hen stelt of die ze zichzelf stellen. Cliënten voelen zich eenzaam en door iedereen verlaten of zien de zin van alles helemaal niet meer in.
En toch…Osho drukt het zo mooi uit: ”ecstasy is a choice". In elk moment hebben we de keuze om er het hoogste potentieel uit te halen. Soms vallen we in slaap, zijn we verloren, vergeten we dat het ons geboorterecht is om uiting te geven aan onze schitterende, niet-onfeilbare maar liefdevolle ziel. Ja, ook als het leven moeilijk is, en we ons slachtoffer voelen van wat anderen ons aandoen….
Een goede therapeut maakt zichzelf na verloop van tijd absoluut overbodig! Het is fijn om te zien hoe een cliënt terug “ownership” neemt over zijn leven, het heft in handen neemt en beseft dat ook in de miserabelste situatie er positieve, levengevende keuzes mogelijk zijn.
Ik wil het mijn uitdaging en mijn levensmissie maken om het vetplantje in éénieder te zien en te eren, het te koesteren en te zien in zijn essentie…zodat het groeit en bloeit en zichzelf voortaan van voeding kan voorzien.